limanlarda unuttuğum pişmanlıklardan
kanaviçe süsler yapıyorum kendime
sen yokken
göklerin de üstünde sevişmeler oluyordu
türkülere yakılan zihin isyanlarım
yokluğuna birikmiş yıkım vakitleri
mısır tarlalarında hatırladığım isyanımı
akşama katarak gençliğimi uzatıyordum
gece koynunda üşümelerini sayıyordum
gökyüzüne bakarak geçirdiğim günlerden
ilk yaprağı koparılmış
orta yerinden okunmaya başlanmış
küflenmiş satır aralarında ektiğim zamanlardan
var oldum
geldim
güldüm..!
İmdat DEMİR