limanlarda unuttuğum pişmanlıklardan

kanaviçe süsler yapıyorum kendime

sen yokken

göklerin de üstünde sevişmeler oluyordu

türkülere yakılan zihin isyanlarım

yokluğuna birikmiş yıkım vakitleri

mısır tarlalarında hatırladığım isyanımı

akşama katarak gençliğimi uzatıyordum

gece koynunda üşümelerini sayıyordum

gökyüzüne bakarak geçirdiğim günlerden

ilk yaprağı koparılmış

orta yerinden okunmaya başlanmış

küflenmiş  satır aralarında ektiğim zamanlardan

var oldum

geldim

güldüm..!

İmdat DEMİR