prangalardı
akdenizli avuçlarımda antik bir sevgili
yorgun kısraklarıyla benliğimi sonsuza…..
soylu ebemkuşağı öykülerden yapılma
afsunlu mendilim ıslak ıslak çarpardı
girdabında sessiz ayaz yelkenlere

-tanrızızzzzzzzz…

uçarı bir peygamberden kalma mandolinam
wagnersi bir melodiyi çınılardı ışıktan bir hızla
adımın ilk hecesini uluyarak çıkrıksız mezarlara

/ben kendimden aynalar menevişlerdim/
-Kül Rengi-
kadınlar ise çırıl çıplak görürdü kendilerini
yosma bir kedinin aydınlık kokan gözlerinde
-tanımlanmışlardı-

imdat DEMİR